Ένας διάλογος έχει αρχίσει πάνω στα είδη του τουρισμού και τις επιμέρους τάσεις του. Το κίνημα του "Αργού τουρισμού" / "Slow tourism" αποτελεί παράμετρο που ταιριάζει στην προσωπική μου προσέγγιση για τον τουρισμό που έχει σαν βασικές συνιστώσες την αποφυγή των τετριμμένων τουριστικών πρακτικών, την ανεξαρτησία κινήσεων και χρονοδιαγραμμάτων και τον αυτοσχεδιασμό της στιγμής. Πολύ περισσότερο, την πεμπτουσία που είναι η βιωματική σχέση με τον κάθε τόπο, η διάθεση να προσαρμόζεσαι και να ζεις όπως οι ντόπιοι.
Το παρακάτω κείμενο το βρήκα ενδιαφέρον καθώς παρουσιάζει πτυχές που αναφέρθηκαν εδώ. Η παρακάτω περίπτωση αφορά το θεωρητικό πλαίσιο βιώσιμων αναπτυξιακών πρωτοβουλιών για τη Λευκάδα.
Το παρακάτω κείμενο το βρήκα ενδιαφέρον καθώς παρουσιάζει πτυχές που αναφέρθηκαν εδώ. Η παρακάτω περίπτωση αφορά το θεωρητικό πλαίσιο βιώσιμων αναπτυξιακών πρωτοβουλιών για τη Λευκάδα.
"Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να τονίσει το ιδεολογικό στίγμα αυτής της προσπάθειας. Το λεγόμενο «αργό κίνημα» ξεκίνησε στην Ιταλία το 1989 από τον Carlo Petrini, ως μια αντίδραση απέναντι στην πρώτη εγκατάσταση μιας γνωστής αλυσίδας fast food σε μια ιστορική πλατεία της Ρώμης. Τα δραστήρια μέλη αυτού του κινήματος που σήμερα ξεπερνούν τις 100.000 σε 132 χώρες προωθούν τις αρετές της νόστιμης και υγιεινής διατροφής από υγιή ζώα και φυτά, υποστηρίζοντας τις τοπικές καλλιέργειες και τη βιοποικιλότητα.
Τα τελευταία χρόνια αυτή η αντίληψη άρχισε να επεκτείνεται και σε άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες με κοινή συνισταμένη την αντίδραση σε αυτό που θέλουν να επιβάλουν οι πολυεθνικές εταιρείες σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής, είτε αυτό είναι η μόδα, είτε το design, είτε το best seller στο χώρο των βιβλίων, είτε τα ταξίδια, είτε οτιδήποτε άλλο.
Είναι μια αντίδραση απέναντι στους εξοντωτικούς ρυθμούς της σύγχρονης ζωής που έχει θεοποιήσει την ταχύτητα. Είναι η προσπάθεια να απολαμβάνουμε ξανά τις ώρες και τις στιγμές, αντί να τις μετράμε να κάνουμε τα πράγματα όσο γίνεται καλύτερα, αντί όσο γίνεται πιο γρήγορα και τέλος να ανακαλύψουμε ξανά την ποιότητα αδιαφορώντας για την ποσότητα.
Η έκφραση αυτού του κινήματος στα ταξίδια κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος. Πρόκειται για μια αντίδραση στο μαζικό τουρισμό που επιβάλλει μια λίστα καθημερινών «καθηκόντων» για το τι πρέπει να δει κάποιος όταν επισκέπτεται έναν τόπο, να φάει σε ένα συγκεκριμένο εστιατόριο και να ψωνίσει σε συγκεκριμένα μαγαζιά. Όσοι συμμετέχουν σε αυτού του είδους τα οργανωμένα ταξίδια επιστρέφουν σπίτι τους περισσότερο κουρασμένοι, έχοντας χάσει τη χαρά του ταξιδιού και έχοντας μια φευγαλέα και λαθεμένη αντίληψη για τον τόπο που επισκέφτηκαν.
Αντίθετα, η αντίληψη του αργού ταξιδιού είναι εντελώς διαφορετική. Λίγα και καλά. Δεν χρειάζεται κάποιος να εξαντλήσει τη λίστα του «πρέπει να δεις». Προτείνει την παραμονή σε ένα χώρο τουλάχιστον για μια βδομάδα. Το «πού» εξαρτάται από την οικονομική κατάσταση του καθενός ή/και τη διάθεσή του. Μπορεί να μείνει σε μια πολυτελή βίλλα ή σε ένα απλό δωμάτιο ή ακόμη και σε μια κατασκήνωση. Το αργό ταξίδι δεν είναι ζήτημα προνομίων ή χρημάτων. Είναι μια συγκεκριμένη πνευματική κατάσταση. Είναι στάση ζωής: δεν χρειάζεται να ακολουθείς το πλήθος!
Προτείνει στον επισκέπτη αυτά που συνηθίζουν οι ντόπιοι, όπως το τοπικό καφέ που προτιμούν ή το ουζερί ή τα εστιατόρια όπου συνηθίζουν να τρώνε. Με αυτό τον τρόπο ο επισκέπτης θα γνωρίσει τις τοπικές γεύσεις, θα ψωνίσει από τα μαγαζιά που και οι ντόπιοι ψωνίζουν και θα πάει σε μια τοπική γιορτή ή πολιτιστική εκδήλωση. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει την τοπική κουλτούρα! Πηγαίνοντας σε αυτούς τους χώρους γίνεται μέρος του τοπίου και όχι απλά ένας περαστικός παρατηρητής. "
