Αφορμή για τη συγγραφή του συγκεκριμένου κειμένου στάθηκαν δύο γεγονότα. Πρώτον είναι η ενημέρωση, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ελλιπής, για την τύχη των ευρημάτων στο σταθμό μετρό στη Βενιζέλου και δεύτερο μια εκπομπή, που είδα στη δημόσια τηλεόραση. Θα αρχίσω από το δεύτερο για να φτάσω στο πρώτο. Η εκπομπή αυτή ασχολείται με θέματα αρχιτεκτονικής και παρουσίασε ένα ρεπορτάζ για την ανοικοδόμηση της πλατείας Potzdamer στο Βερολίνο, που ξεκίνησε το 1993. Το ρεπορτάζ, όμως, επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι οι κατασκευαστές των κτηρίων έκαναν τα ίδια κτήρια εκθεσιακούς χώρους. Έδωσαν τη δυνατότητα στους πολίτες του Βερολίνου να μπούνε στα εργοτάξια και να παρακολουθήσουν την πορεία των έργων. Επιπλέον οι πολίτες, που συμμετείχαν στο πρόγραμμα μπόρεσαν να συζητήσουν με τους υπευθύνους των έργων και να πουν τη γνώμη τους. Ερχόμενοι στο σήμερα, βλέπουμε τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Θα αναφερθώ σε ένα συγκεκριμένο θέμα, που απασχολεί τη Θεσσαλονίκη, δηλαδή τις αρχαιότητες που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του σταθμού μετρό στη Βενιζέλου. Η ενημέρωση των πολιτών για την τύχη των αρχαιοτήτων περιορίζεται στα άρθρα των εφημερίδων, που μειώνονται λόγω της ανάδειξης άλλων θεμάτων στην επικαιρότητα, και τις συνεντεύξεις διαφόρων αρχαιολόγων, χωρίς να μπορούν να δουν τα ευρήματα και να έχουν μια πιο άμεση ενημέρωση πάνω στο θέμα. Συγκρίνοντας τις δύο αυτές καταστάσεις, έρχεται στο μυαλό μου η πιο απλή ερώτηση: «Γιατί ο πολίτης, ο οποίος ενδιαφέρεται για την πόλη του και τη χώρα του, δεν ενημερώνεται κατάλληλα και κυρίως δεν του δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχει ενεργά σ’ ένα τόσο σημαντικό θέμα;».
Γεώργιος Τρ. Αναγνωστάρας
Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013
Ενα (ακόμη ; ) παράδειγμα σύγχρονου τρόπου παρουσίασης ανασκαφικήςέρευνας στην Ελλάδα
Στη χώρα μας συνήθως συμβαίνει κάτι πολυ απλό. Ένα πέπλο μυστηρίου για το ευρύ κοινό καλύπτει τις ανασκαφικές έρευνες, για να αποκαλυφθεί μόνο στις λίγες περιπτώσεις που κάποιο ασυνήθιστο εύρημα ταράξει πρόσκαιρα τα νέα της επικοινωνιακής στασιμότητας. Όχι ότι έχουν άδικο όσοι θέλουν να μην υπάρχει πολυ δημοσιότητα, το αντίθετο μάλιστα, δεν χρειάζεται να προσελκύονται με αυτόν τον τροπο διάφοροι απρόσκλητοι. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να υπάρχει μια online, open access, πληροφόρηση για τους σκοπούς και τα μέσα κάθε προγράμματος και μελλοντικά την τεκμηρίωση των ευρημάτων.
Διεθνώς η τάση είναι αυτή, απο τα sites των ανασκαφών, στα blogs που αναφέρεται η καθημερινή δραστηριότητα και πια στην online τεκμηρίωση. Αν αυτό για την Ελλάδα είναι εξωτικό, η κατά το δυνατόν πλήρης και ευσύνοπτη παρουσίαση του διεπιστημονικού προγράμματος της πανεπιστημιακής ανασκαφής στα Παλιάμπελα Πιερίας είναι ένα ευχάριστο παράδειγμα στην ελληνική πραγματικότητα:
http://temper.web.auth.gr/index_gr.html
Διεθνώς η τάση είναι αυτή, απο τα sites των ανασκαφών, στα blogs που αναφέρεται η καθημερινή δραστηριότητα και πια στην online τεκμηρίωση. Αν αυτό για την Ελλάδα είναι εξωτικό, η κατά το δυνατόν πλήρης και ευσύνοπτη παρουσίαση του διεπιστημονικού προγράμματος της πανεπιστημιακής ανασκαφής στα Παλιάμπελα Πιερίας είναι ένα ευχάριστο παράδειγμα στην ελληνική πραγματικότητα:
http://temper.web.auth.gr/index_gr.html
Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ
Στην Κέρκυρα, στην πλατεία Αγίου Σπυρίδωνος (Ηρώων Κυπριακού Αγώνα), βρίσκεται το Μουσείο Χαρτονομισμάτων της Ιονικής Τράπεζας, το μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα. Το μουσείο στεγάζεται στον πρώτο όροφο του κτηρίου, που ήταν το πρώτο κατάστημα της Ιονικής Τράπεζας στην Κέρκυρα και διαρθρώνεται σε τέσσερις αίθουσες. Άνοιξε τις πόρτες του το Σεπτέμβριο του 1981, ενώ το 2005 η συλλογή αναδιαρθρώθηκε σύμφωνα με τις σύγχρονες μουσειολογικές προδιαγραφές. Στις πρώτες αίθουσες παρουσιάζεται όλη η ιστορία των ελληνικών χαρτονομισμάτων, από το 1822, όταν εκδόθηκαν τα επαναστατικά ομόλογα σε γρόσια, έως το 2002, οπότε η δραχμή αντικαταστάθηκε από το ευρώ. Στην τέταρτη αίθουσα παρουσιάζεται η ιστορία της Ιονικής τράπεζας (Ionian Bank) από το 1839 μέχρι το 1999, οπότε και εξαγοράζεται από την Alpha Τράπεζα Πίστεως. Τα χαρτονομίσματα, τα έγγραφα και οι φωτογραφίες παρουσιάσουν την πορεία των 160 χρόνων της Ιονικής Τράπεζας, η οποία αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην οικονομική ζωή της Ελλάδος.
Γεώργιος Τρ. Αναγνωστάρας
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013
Σταθμός μετρό Βενιζέλου: an open debate
Μια από τις καλύτερες απόψεις που εχω ακούσει για το συγκεκριμένο θέμα και το σημαντικό: όχι από αρχαιολόγο, αλλά από μηχανικό.
"Παρακολουθώ τον αγώνα και την αγωνία σας για την τύχη των αρχαιολογικών ευρημάτων στον σταθμό Βενιζέλου στο μετρό Θεσσαλονίκης.
Φυσικά τα ευρήματα ΠΡΕΠΕΙ να μείνουν και να αναδειχθούν εκεί που βρέθηκαν.
Αν μετακινηθούν οπουδήποτε όχι μόνο θα χάσουν την αξία τους , αλλά θα χαθούν (κυριολεκτώ).
Μετά από 100 χρόνια , αφού θα έχουν λεηλατηθεί , κάποιοι θα αναρωτηθούν τι άραγε να απέγιναν τα σπουδαία ευρήματα της ανασκαφής του μετρό.
Το μετρό μπορεί να ζήσει και χωρίς τον σταθμό Βενιζέλου.
Άλλωστε όπως σχεδιάστηκε οι σταθμοί στο κέντρο της πόλης είναι πολλοί (Δημοκρατίας , Βενιζέλου, Α. Σοφίας, Συντριβάνι). Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό.
Το μεγάλο “ατού” της ιστορίας της Θεσσαλονίκης (μην ξεχνάμε και τον τουρισμό) είναι η διαχρονική ιστορία της.
Πριν από μερικά χρόνια γιορτάζαμε τα 2300 χρόνια αδιάλειπτης ιστορίας.
Η ιστορία της πόλης είναι που πρέπει να αναδειχθεί με την “ευκαιρία” των έργων του μετρό και του εκτεταμένου ανασκαφικού έργου για το οποίο διατέθηκαν πολλά χρήματα.
Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν τα χρήματα που δαπανήθηκαν κατασκευάζοντας στη θέση του σταθμοί Βενιζέλου το μουσείο της διαχρονικής και αδιάλειπτης ιστορίας της Θεσσαλονίκης.
ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ:
Δίπλα στο σταθμό Βενιζέλου βρίσκεται ένα σημαντικό μνημείο, το ΑΛΚΑΖΑΡ, που συντηρείται και αποκαθίσταται ( στα πλαίσια του έργου του μετρό) . Στους χώρους του θα δημιουργηθεί μουσείο ευρημάτων των ανασκαφών του μετρό.
Προτείνω:
- Ο υπόγειος χώρος του σταθμοί να παραμείνει ως έχει (τα ευρήματα να αναδειχθούν εκεί που βρέθηκαν)
- Η επιφάνεια του δρόμου να αποκατασταθεί στην αρχική της μορφή (οι θέσεις εισόδου - εξόδου του μετρό να παραμείνουν ως σημεία πρόσβασης ή έξοδοι κίνδυνου)
- Ο υπόγειος χώρος του σταθμοί με τα ευρήματα να συνδεθεί (μεσώ στοάς) με το μνημείο του ΑΛΚΑΖΑΡ και να αποτελέσει τμήμα του μουσείου που θα ιδρυθεί εκεί.
Όλα αυτά μπορούν να είναι αντικείμενο ενός διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού.
Η πόλη έτσι θα αποκτήσει ένα σημαντικό χώρο πολιτισμού, θα αναδείξει με μοναδικό τρόπο την ιστορία της και θα αποκτήσει ένα ακόμη σημείο για να τονώσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών της."
Προέλευση: http://parallaximag.gr/content/mπορεί-το-μετρό-να-ζήσει-και-χωρίς-τον-σταθμό-βενιζέλου
"Παρακολουθώ τον αγώνα και την αγωνία σας για την τύχη των αρχαιολογικών ευρημάτων στον σταθμό Βενιζέλου στο μετρό Θεσσαλονίκης.
Φυσικά τα ευρήματα ΠΡΕΠΕΙ να μείνουν και να αναδειχθούν εκεί που βρέθηκαν.
Αν μετακινηθούν οπουδήποτε όχι μόνο θα χάσουν την αξία τους , αλλά θα χαθούν (κυριολεκτώ).
Μετά από 100 χρόνια , αφού θα έχουν λεηλατηθεί , κάποιοι θα αναρωτηθούν τι άραγε να απέγιναν τα σπουδαία ευρήματα της ανασκαφής του μετρό.
Το μετρό μπορεί να ζήσει και χωρίς τον σταθμό Βενιζέλου.
Άλλωστε όπως σχεδιάστηκε οι σταθμοί στο κέντρο της πόλης είναι πολλοί (Δημοκρατίας , Βενιζέλου, Α. Σοφίας, Συντριβάνι). Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό.
Το μεγάλο “ατού” της ιστορίας της Θεσσαλονίκης (μην ξεχνάμε και τον τουρισμό) είναι η διαχρονική ιστορία της.
Πριν από μερικά χρόνια γιορτάζαμε τα 2300 χρόνια αδιάλειπτης ιστορίας.
Η ιστορία της πόλης είναι που πρέπει να αναδειχθεί με την “ευκαιρία” των έργων του μετρό και του εκτεταμένου ανασκαφικού έργου για το οποίο διατέθηκαν πολλά χρήματα.
Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν τα χρήματα που δαπανήθηκαν κατασκευάζοντας στη θέση του σταθμοί Βενιζέλου το μουσείο της διαχρονικής και αδιάλειπτης ιστορίας της Θεσσαλονίκης.
ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ:
Δίπλα στο σταθμό Βενιζέλου βρίσκεται ένα σημαντικό μνημείο, το ΑΛΚΑΖΑΡ, που συντηρείται και αποκαθίσταται ( στα πλαίσια του έργου του μετρό) . Στους χώρους του θα δημιουργηθεί μουσείο ευρημάτων των ανασκαφών του μετρό.
Προτείνω:
- Ο υπόγειος χώρος του σταθμοί να παραμείνει ως έχει (τα ευρήματα να αναδειχθούν εκεί που βρέθηκαν)
- Η επιφάνεια του δρόμου να αποκατασταθεί στην αρχική της μορφή (οι θέσεις εισόδου - εξόδου του μετρό να παραμείνουν ως σημεία πρόσβασης ή έξοδοι κίνδυνου)
- Ο υπόγειος χώρος του σταθμοί με τα ευρήματα να συνδεθεί (μεσώ στοάς) με το μνημείο του ΑΛΚΑΖΑΡ και να αποτελέσει τμήμα του μουσείου που θα ιδρυθεί εκεί.
Όλα αυτά μπορούν να είναι αντικείμενο ενός διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού.
Η πόλη έτσι θα αποκτήσει ένα σημαντικό χώρο πολιτισμού, θα αναδείξει με μοναδικό τρόπο την ιστορία της και θα αποκτήσει ένα ακόμη σημείο για να τονώσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών της."
Προέλευση: http://parallaximag.gr/content/mπορεί-το-μετρό-να-ζήσει-και-χωρίς-τον-σταθμό-βενιζέλου
ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Η περιδιάβαση και η επίσκεψη της πόλης της Κέρκυρας είναι ένα μαγευτικό ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο. Κάθε καντούνι και πλατεία κρύβει μυστικά, τα οποία πρέπει να ανακαλύψει ο επισκέπτης. Στη διαδικασία της εξερεύνησης δεν είναι μόνος, τον συντροφεύουν νοερά προσωπικότητες, που έχουν ζήσει στην Κέρκυρα, όπως ο Διονύσιος Σολωμός, ο Νικόλαος Μάντζαρος, ο Ιάκωβος Πολυλάς, ο Γεώργιος Ράλλης και ο Γρηγόριος Μάνος. Όλοι αυτοί τον καθοδηγούν και του ψιθυρίζουν στο αυτί την ιστορία της Κέρκυρας.
Γεώργιος Τρ. Αναγνωστάρας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)