ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ Ι

Μια προσωπική προσέγγιση στον ειδικό τουρισμό.  Συνεδριακός, θρησκευτικός, πολιτιστικός, γαστριμαργικός...και μαζί πολλές μικρές καθημερινές περιπέτειες.



04/2009

Μέσα από τον δαίδαλο των ανηφορικών στενών της Σητείας, στην τελευταία ανηφόρα πρόβαλε ένα μικρό λευκό κτήριο, ο αεροσταθμός.  Τα έργα για τον νέο αεροσταθμό στην απέναντι πλευρά του αεροδρομίου βρίσκονταν υπό κατασκευή.  Περνώντας την είσοδο πάμε αμέσως στο check in.  Ο κ.(...) και ο κ. (...), ρώτησε η υπάλληλος στο γκισέ.  Ήμασταν  business class και δεν το ξέραμε;;

 - Σας περιμέναμε.  Περάστε σε λίγο στον έλεγχο χειραποσκευών.

Στο α/μιο Σητείας

Το κτήριο είναι μία μινιατούρα αεροδρομίου.  Όμορφο παρόλα αυτά.  Εννοείται ότι στο αεροπλάνο πήγαμε με τα πόδια.  Οι περισσότεροι επιβάτες ήταν λίγο-πολύ τακτικοί και μόνο εμείς προφανώς αποτελούσαμε παραφωνία σε αυτή την κατά κάποιο τρόπο "οικογενειακή" ατμόσφαιρα.

Τροχοδρομώντας στην Κάσσο

Το ελικοφόρο Dash-8 της τότε Ολυμπιακής δοκίμαζε τους κινητήρες του και μετά από λίγο τροχοδρόμησε στον αεροδιάδρομο.  Διανύοντας ελάχιστη απόσταση απογειώθηκε.  Σε λιγότερα από 15 λεπτά είχε φτάσει στην Κάσο.  Πέρασε ξυστά από τα κύματα και προσγειώθηκε στο μικρό, παραθαλάσσιο, αεροδρόμιό της.  Πήρε και άφησε κόσμο.  Ήθελε άλλα πέντε λεπτά για την Κάρπαθο.  Η διαδρομή μεταξύ Κάσου – Καρπάθου θεωρείται ως η μικρότερη σε χρόνο και απόσταση αεροπορική σύνδεση παγκοσμίως.

Αντίθετα με την Κάσο, ο αεροδιάδρομος της Καρπάθου είναι μεγάλος, καθώς το αεροδρόμιο είναι και στρατιωτικό.  Το ελικοφόρο προσγειώθηκε βέβαια με συνοπτικές διαδικασίες.  Κατεβήκαμε, πήραμε γρήγορα τις αποσκευές και βγήκαμε έξω…δεν είχαμε κλείσει αυτοκίνητο, έπρεπε να πάρουμε ταξί, να πάμε στα Πηγάδια, την χώρα της Καρπάθου.

Ρωτάμε στο δρόμο τον ταξιτζή διάφορα.  Πληθυσμός, υδάτινος πλούτος, παραλίες, χωριά, ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα…και

- Κανένα ξενοδοχείο της προκοπής;

Μας άφησε στην πλατεία, μπήκαμε στο πρώτο που είδαμε. 

- Πόσο κάνει; 40. Δεν θέλω απόδειξη. Πάλι 40. Μάλιστα….

Είχε μεσημεριάσει για τα καλά, ψάχναμε και για car rental.  Ούτε εκεί σήκωνε παζάρια στην τιμή, 35 ακατέβατα…Δεν πειράζει, θα στο ξεκολλώσω στη διαδρομή για την Όλυμπο.

Όλυμπος Καρπάθου

Η ονομαστή Όλυμπος είναι μακριά, προς τα βόρεια, στην άλλη άκρη του νησιού.  Και σε κάποιο σημείο χωματόδρομος κοντά 20 χιλιόμετρα.  Φοβερή όμως διαδρομή.  Λίγο πιο πέρα το λιμάνι του Διαφανίου γραφικό επίσης.

Στην Όλυμπο τα αυτοκίνητα δεν μπαίνουν μέσα στον οικισμό.  Θεωρείται παραδοσιακός και προφανώς διατηρηταίος.  Όντως η τοποθεσία και η παραδοσιακή αρχιτεκτονική είναι αξιοσημείωτη, ιδιαίτερα εμφανής όμως ήταν και η υπερβολική χρήση σκυροδέματος, ένα σύνηθες ελληνικό φαινόμενο...Άλλωστε διάφορες μικροαυθαιρεσίες είναι εμφανείς ανά το νησί και πιθανότατα έχει να κάνει με την απομακρυσμένη θέση του σε σχέση με τις αρμόδιες υπηρεσίες... Αφήσαμε το αυτοκίνητο στην είσοδο του οικισμού  και αρχίσαμε τις γύρες.  Ήταν αργά το απόγευμα, μία γυναίκα μόλις είχε βγάλει ζεστό αχνιστό ψωμί.

- Το σιτάρι είναι από εδώ;  

Ναι, σπέρνουνε σε αυτή τη γωνιά του νησιού ακόμη…Το μισό από το καρβέλι μία βδομάδα και περισσότερο μετά το έφαγα στη Θεσσαλονίκη.  Άλλο πράγμα.  Οι μέρες που είχαν μεσολαβήσει μάλιστα το είχαν κάνει πολύ καλύτερο.

Στο δρόμο για την Όλυμπο

Θέλαμε και κανονικό φαγητό.  Στις γύρες μας στον οικισμό και τους (πάρα πολλούς) ανεμόμυλούς του έψαχνα για ταβέρνα.  Έψαχνα όπως πάντα κάτι που να εμπνέει, να έχει χαρακτήρα, θέα , πολλά υποσχόμενες γεύσεις...Ένα από τα πολύχρωμα σπίτια του οικισμού, είχε μετατραπεί σε ταβέρνα και διέθετε ταράτσα που έβλεπε απεριόριστα  στη θάλασσα.

Ο απογευματινός ήλιος το έλουζε και ήδη είχα προσέξει την όμορφη που δούλευε εκεί.  Είχαμε πια αρχίσει να πεινάμε πολύ και το καρβέλι μας είχε ανοίξει ακόμα πιο πολύ την όρεξη, οπότε αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας.   Έχεις τίποτα να φάμε, τη ρώτησα άγαρμπα σχεδόν.  Ελάτε και κάτι θα βρούμε μου χαμογέλασε.