ΤΟΠΙΟ: Νησιά αυθημερόν; Γίνεται!

Μπήκαμε σε κανονικούς ρυθμούς, πέρασαν για τους περισσότερους εδώ και βδομάδες οι μέρες των διακοπών, είναι πια καιρός για όλους να κάνουμε έναν απολογισμό, να θυμηθούμε τις ευχάριστες στιγμές και να κάνουνε τους σχεδιασμούς μας για τις επόμενες εκδρομές.

Τα νησιά είναι ένα βασικό ζητούμενο των καλοκαιρινών διακοπών. Αν και δεν λείπουν αυτοί που προτιμούν το βουνό ή έναν ιδανικό συνδυασμό βουνού και θάλασσας, η πλειοψηφία των Ελλήνων προτιμά νησιωτικές διακοπές. Αλλά τα νησιά απαιτούν χρόνο και χρήμα για τη προσέγγιση σε αυτά και ούτως ή άλλως μέρες διαμονής σε αυτά. Είναι όμως πάντα έτσι ή υπάρχουν εξαιρέσεις;

Βρεθήκαμε στην Αθήνα και θέλαμε μία μονοήμερη εκδρομή στη θάλασσα. Με μία μικρή έρευνα στο χάρτη, γίνετε αντιληπτό ότι στο κόλπο του Σαρωνικού βρίσκονται κοντά τρία κατοικημένα νησιά, Σαλαμίνα, Αίγινα και Αγκίστρι, ενώ νοτιότερα βρίσκονται τα γνωστά και κοσμοπολίτικα νησιά Ύδρα, Σπέτσες και ο συνδυασμός με τους Πελοποννησιακούς προορισμούς Πόρο, Μέθανα και Πόρτο-Χέλι.

Επιβίβαση στον Πειραιά.

Καθώς η Σαλαμίνα είναι... πολύ κοντά και η Αίγινα αρκετά μεγάλη για μια μέρα, επιλέξαμε το νησί Αγκίστρι, έναν γνωστό πια μονοήμερο προορισμό για όσους ξέρουν στην Αθήνα. Κυριακή πρωί, πήραμε το μετρό, κατεβήκαμε στο λιμάνι και πήραμε το δελφίνι για το νησί.

Να σημειώσουμε ότι η διαφορά ανάμεσα στις τιμές των υδροπτέρυγων και των συμβατικών καραβιών είναι πολύ μικρές, ενώ η ώρα διαδρομής σχεδόν 50% λιγότερη, οπότε εάν δεν συντρέχουν λόγοι χρόνου, διαθεσιμότητας ή μειωμένης αντοχής στο κλειστό περιβάλλον του δελφινιού, η επιλογή τους είναι δεδομένη.

Προσεγγίζοντας το Μεγαλοχώρι

Στο νησί υπάρχουν δύο μικρά λιμάνια, το Μεγαλοχώρι και η Σκάλα. Συμβαίνει το κάπως παράδοξο το ιπτάμενο δελφίνι να "πιάνει" στο Μεγαλοχώρι, ενώ το συμβατικό καράβι στη Σκάλα. Φτάσαμε λοιπόν γρήγορα στο Μεγαλοχώρι και πήραμε το μοναδικό λεωφορείο του νησιού που κάνει δρομολόγια προς τη Σκάλα και τις παραλίες Δραγωνέρα και Απόνησος νοτιότερα - το ότι δεν υπάρχει σοβαρός ανταγωνισμός στα μέσα μεταφοράς έχει κάποιες μικροσυνέπειες.

Εάν δεν πάει κανείς πρωί - πρωί στο νησί, αξίζει να επισκεφτεί τις κοντινές, αλλά πολύ όμορφες παραλίες του γειτονικού οικισμού - λιμανιού, της Σκάλας, γιατί η μετάβαση στη Δραγωνέρα και την Απόνησο απαιτεί χρόνο.

Η παραλία στον οικισμό Σκάλα

Η σκάλα είναι ένας οικισμός που μοιάζει κάπως με κυκλαδοχώρι, αν και πρέπει να παρατηρήσουμε ότι δεν έχει διατηρηθεί στοιχεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής στο νησί. Επιλέξαμε και εμείς, καθώς είχαμε φτάσει μεσημέρι, να προχωρήσουμε νότια από τον οικισμό της Σκάλας, συνεχίζοντας ένα μικρό δρόμο που συνεχίζει από το λιμάνι προς τις παραλίες Σκληρή και Χαλικιάδα.

Η παραλία Σκληρή, www.instagram.com/echaritopoulos

Η πρώτη παραλία στα όρια του οικισμού, σχεδόν κάτω από τα σπίτια, είναι η Σκληρή. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πολύ μικρό κόλπο όπου απολήγει ένα ρέμα του νησιού, με μία παραλία περί τα δέκα μήκος. Το φυσικό περιβάλλον κυριαρχεί στο τοπίο, οι λόφοι κατεβαίνουν σχεδόν κάθετα στη θάλασσα και η πυκνή βλάστηση φτάνει μέχρι τις ακτές και συνδιαλέγεται με τα γαλαζοπράσινα νερά της ακτής.

Συνεχίζουμε. Ο δρόμος πια έχει γίνει μονοπάτι που προχωρά ανάμεσα στα άνδηρα καλλιέργειας, από ξερολιθιά, που διασώζονται ακόμη ανάμεσα στη βλάστηση. Είναι μία ένδειξη του παλαιού ανθρωπογενούς τοπίου, από τις ελάχιστες στο νησί, παρουσιάζοντας τη χρήση γης κατά τις προηγούμενες περιόδους. Τώρα πια σε εγκατάλειψη, αποτελούν ένα ιδανικό χώρο για όσους θέλουν να στήσουν τη σκηνή τους για ελεύθερο κάμπινγκ.

Η παραλία Χαλικιάδα, www.instagram.com/echaritopoulos

Η επόμενη παραλία είναι η Χαλικιάδα, αρκετά επιβλητική κάτω από τον λόφο που σχηματίζει γκρεμό στο τμήμα αυτό. Είναι αρκετά μεγάλη, με άμμο και γαλαζοπράσινα νερά, ενώ, όπως και οι γειτονικές μικρές βραχώδεις ακτές ανάμεσα στη Χαλικιάδα και τη Σκληρή, είναι και παραλία γυμνιστών.

Επιστρέφουμε και κατηφορίζουμε στη Σκληρή. Συνήθως έχει πολύ κόσμο, αλλά αξίζει τον κόπο...

Έφτασε απόγευμα, το συμβατικό πλοίο από τα άλλα νησιά του Σαρωνικού θα ερχόταν να μαζέψει τον κόσμο που Κυριακή απόγευμα γύριζε μαζικά στον Πειραιά. Εννοείται ότι για το βραδινό ιπτάμενο δελφίνι δεν υπήρχαν διαθέσιμες θέσεις, θα πρέπει κανείς να μεριμνήσει έγκαιρα στην περίπτωση αυτή. Στο μικρό λιμάνι ο κόσμος γέμισε την αποβάθρα και τα γύρω μαγαζιά, το καράβι καθυστερούσε και όταν πια έφτασε όλοι προσπάθησαν άμεσα να επιβιβαστούν με το φόβο μήπως μείνουν πίσω. Με ηλιοβασίλεμα πια, το καράβι άφηνε το νησί και κατευθυνόταν προς Αίγινα.